تولید ناخالص داخلی چین در سال 2021 8.1 درصد رشد کرد، اگرچه این حرکت در سه ماهه چهارم کاهش یافت.

تاریخ اقتصاد چین در سال گذشته دارای دو فصل جداگانه بود: در نیمه اول سال 2021، تولید ناخالص داخلی 12.7 درصد نسبت به سال قبل رشد کرد، زیرا بهبود صادرات چین به سرعت خود را نشان داد و مقایسه مطلوب با بیشترین روزهای تیره و تار این کشور داشت. شیوع اولیه کووید 19 ارقام را خوشحال کرد.

در مقابل، در نیمه دوم سال، اقتصاد شروع به احساس تأثیر اقدامات اعمال شده توسط تنظیم کننده های پکن برای مهار برخی از مهم ترین محرک های رشد کشور، به ویژه بخش املاک و مستغلات و فناوری کرد.

تاثیر این حرکت ها با افزایش قیمت مواد خام، قطع برق، شکسته شدن زنجیره تامین جهانی، کمبود نیمه هادی ها و افزایش جهانی آلودگی های Covid-19، از جمله انواع دلتا و Omicron همزمان شد.

مقایسه‌های آماری دشوارتر با نیمه دوم قوی‌تر سال 2020 نیز سطح را بالا برد. در نتیجه، رشد تولید ناخالص داخلی به صورت سالانه برای دو سه ماهه آخر سال 2021 تنها به 4.9 درصد و 4.0 درصد رسید که این رقم را برای کل سال کاهش داد.

چالش اقتصاد چین در سال 2022 حفظ بهبودی پس از سومین سال شیوع بیماری همه گیر است، حتی در شرایطی که شتاب کاهش یافته و پکن همچنان به تلاش برای اصلاحات بلندمدت در اقتصاد برای افزایش نرخ زاد و ولد، کاهش نابرابری، کاهش بدهی و ایجاد مشکل ادامه می دهد. کشور کمتر به دنیا وابسته است

انتظار می رود شی جین پینگ، رهبر چین، از پیشینه اخیر شکسته و خواستار سومین دوره ریاست جمهوری شود – هدفی سیاسی که به معیاری از ثبات اقتصادی و رشد پایدار نیاز دارد.

عملکرد اقتصاد چین در سال جاری برای بقیه جهان، که بسیاری از منابع طبیعی مورد نیاز خود را می فروشند و بر قدرت تولیدی و مرکزیت خود در زنجیره تامین جهانی تکیه می کنند، عواقبی خواهد داشت.

-گریس ژو، بینگ یانگ وانگ و شیائو شیائو در این مقاله مشارکت داشتند.

بنویسید جاناتان چنگ در [email protected]